حرفهای دل تنهای من

گاهی تنهایی انقدرقیمت داردکه درب رابازنمیکنم...

حتی برای توکه سالهامنتظردرزدنت بودم...

همیشه باید کسی باشه که معنی سه نقطه های انتهای جمله هایت را بفهمد،

همیشه باید کسی باشه تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد،

باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید بفهمد،

که اگه سکوت کردی،بفهمد....

کسی باشد که اگه بهانه گیر شدی،بفهمد...

کسی باشد که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن و نبودن بفهمد به توجهش احتیاج داری...

بفهمد که درد داری که زندگی درد دارد....

بفهمد که دلت برای چیزهای کوچکش تنگ شده است،

بفهمد که دلت برای قدم زدن زیر باران....

همیشه باید کسی باشد،همیشه...

یه وقتایی،
یه حرفایی،
چنان آتیشت میزنه
که دوست داری فریاد بزنی،
ولی نمیتونی!
دوست داری اشک بریزی،
ولی نمیتونی!
حتی دیگه نفس کشیدنم برات سخت میشه!
تمام وجودت میشه بغضی که نمیترکه،
به این میگن
“درد بی درمون”

در این برهوت شب...

در این سکوت شبانه...

خدایا مرا به سوی خود بخوان...

خسته ام از این زمینیان پست....

که گرگی در لباس میش اند و نامردی مد سالشان...!!!!!!!

د

گریه کردم اشک بر داغ دلم مرحم نشد

نالــه کردم ذره ای از دردهایـم کم نشد

                             در گلستان بوی گل بسیار بوییدم ولـــی

                             از هزاران گل،گلی همچون وفا پیدا نشد...