حرفهای دل تنهای من

وقتی دلت گرفت بروزیربارون قدم بزن ویه دلسیر گریه کن تاسبک شی.کسی اشکاتوهم نمیبینه .

گاهی با یک قطره ، لیوانی لبریز می شود

 گاهی با یک کلام ، قلبی آسوده و آرام می گردد

 گاهی با یک کلمه ، یک انسان نابود می شود

 گاهی با یک بی مهری ، دلی می شکند

 مراقب بعضی یک ها باشیم

 در حالی که ناچیزند ، همه چیزند . . 

همیشه برای “ماندن ” دلیل هست …

و برای “رفتن” بهانه.

همیشه برای “خواستن” نیاز هست …

و برای “رد کردن”، مصلحت.

همیشه برای “داشتن” فضا هست …

و برای “نداشتن” تقصیر.این که سوار بر کدام کوپه این قطار شوی،

به پای ماندن و دست خواستن و عشق داشتنت، بر می گردد

اگر داری که بسم الله …

اگر نه، جهان پر است از “بهانه” و “مصلحت” و “تقصیر” بی صاحب !

سرت را بالا نیاور... سرت به مشقت مشغول باشد.
آنجا در میان کتابهایت ...
☂ "بابا" آب می دهد،
☂ نان می دهد،
☂ "آن دختر" طناب بازی می کند،
☂ "کوکب خانم" سفره قشنگی پهن کرده است،
☂ کبک "خانواده آقای هاشمی"! خروس می خواند،
... همه چیز درست است.
☂ فقط فکر نکنم "اصلاحات"ِ کتاب های درسی دیگر دهقان فداکاری باقی گذاشته باشد ...
فداکاری ها حتی در کتابهای درسی هم مُرده اند ...

سرت در میان کتابهایت باشد، 
چون ... 
سرت را که بالا بیاوری در یک لحظه کلی راه طی می کنی، 
دنیای یک وجب روبرویت هیچ بویی از درس هایت نمی دهد ...
☂ اینجا تو باید نان و آب خودت را بدهی 
☂ وقت نداری طناب بازی کنی،
☂ سفره ای در انتظارت نیست ...

♥•٠·˙
زندگی یعنی فراز و نشیب؛ 
یعنی دقایق آرامش در كنار روزهای سختی.
یعنی باید سختی ها رو تجربه كنی تا معنای واقعی شادی رو بفهمی و از اون لذت ببری.

♥•٠·
همه چشم اندازها وقتی زیباست 

که نمره ی عینک مهربانی شما 20 باشد ...

♥♥♥♥

ای خالق !
به شکرانه کدامین خلقتت سر بر سجده شکرت بسایم؟
پروردگارم !
آن هنگام که دریای دلم متلاطم می شود و خروشان و ناآرام می گردد ، تنها پناه و آرامش این دل سجاده عشقی است که به شکرانه ی نعمتهایت می گسترانم و به پاس آن همه بزرگی ، عاشقانه و خالصانه سر بر سجده ی شکرت می سایم و آن هنگام که دستهایم را برای تکبیره الاحرام تو بلند می کنم و نیت سخن گفتن را در دل زنده می کنم ، با همان نیت آنچنان آرامشی سراسر وجودم را احاطه می کند که زبان از بیانش عاجز است. آن لحظه ای که دست بر زانوهایم گذارده و در برابرت تعظیم می کنم آنچنان غروری بر جسم و جانم غالب می شود و آنقدر احساس بزرگی می کنم که سعادت تعظیم در برابر خودت را نصیبم کردی.
و چه بگویم از ساعات و لحظه هایی که در محضر مقدست پیشانی ام را بر خاک گذارده و در برابر پیشگاهت کوچکی و عجزم را به یاد آورده و مغرورانه و شاکرانه سر بر سجده می گذارم.
بارالها! 
چه خوش بر احوال آن دستهایی که لحظه ها و دقیقه های طولانی بر فنوت عشقت باقی می ماند و عاشقانه می طلبد نیازهای دلی پر از نیاز به مهر و نور عشق توست ، ای خالق آسمانها و زمین.
پروردگارم ! 
از تو می خواهم در خانه ی دلم و کاشانه ی قلبم مشعلی نورانی و فروزان از عشق بی انتهای الهیت بگسترانی و لحظه به لحظه ، ساعت به ساعت این مششعل را نورانی و نورانی تر بگردانی.
ای خالق هر مخلوق !
عطا کن به بندگانت سعادت عبادت و نیایش را و لذت محبت کردن با خودت را به بندگانت بچشان و این لذت را ابدی کن و از ما مگیر.
از تنها کس بی کسان و ای تنها پناه بی پناهان ، ای روزی رسان و ای تنها امید ناامیدان ، نا امیدم نکن و مرا از یاری و استعانت خویش محروم مگردان. 
«آمین»

بعضی وقت ها هست که دوست داری یکی کنارت باشه.
محکم بغلت کنه.
بزاره اشک بریزی.
بعداروم توگوشت بگه: دیوونه من که باهاتم ^.^

یاد گرفتم که عشق با تمام عظمتش دو سه ماه بیشتر زنده نیست یاد گرفتم که عشق یعنی فاصله و فاصله یعنی دو خط موازی که هیچگاه به هم نمی رسند یاد گرفتم در عشق هیچکس به اندازه خودت وفادار نیست و یاد گرفتم هر چه عا شق تری ، تنهاتری

شكر، شیرین است ولى اگر این شكر را به همین صورت در دهان

كودكى بریزیم خفّه مى‏شود.

نباید بگوییم این شكر است و شیرین و بدن هم به مواد قندى

نیاز دارد،بلكه باید ابتدا این شكر را در آب حل كنیم و به تدریج

به كودك بدهیم.

بسیارى از حقایق را باید با مقدّمه مطرح كرد،

زیرا همه مردم آمادگى پذیرش یك باره سخن حقّ را ندارند.

مردم به حمّام مى‏روند و دوش آب را روى سر خود باز مى‏كنند

ولى اگر آماده نباشند و شما بخواهیدیك لیوان آب سر آنها بریزید،

با عكس العمل سختى مواجه مى‏شوید.

عشق 
نه زیبایی می خواد ... 
نه سلامت جسمی کامل ...
نه پول و خونه و ماشین و نه هیچ چیز دیگه ای ...

فقط و فقط 2 تا آدم می خواد
تاكید میكنم ... آدم