حرفهای دل تنهای من

آدمی که دوستت دارد
خیلی زودبرایت عادی می شود،
حرف هایش، دوستت دارم هایش...
و تو خیلی زود کلافه میشوی
ازبهانه هایش، اشکهایش، توقع هایش.

و چون تصور میکنی که همیشه هست، همیشه دوستت دارد؛
هیچوقت نگاهش نمیکنی
نگرانش نمیشوی،
برای از دست دادنش نمی ترسی...

او همیشه هست
اما
او هم آدم است...
روزی که کارد به استخوانش برسد
کوله بار اندوهش را برمی دارد
و بی سر و صدا می رود...

حسی به من می گوید 
آن روز، بی اراده صدایش می زنی

اما
جوابی نمی آید...
فقط
برایت
جای پایش می ماند !

وقتی میشود دقایق عمرت را با آدمهای خوب بگذرانی چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایی کنی که یا دلهای کوچک شان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزی های بچه گانه اند…
یا مدام برای نبودنت، برای خط زدنت تلاش می کنند؟
نه، همیشه جنگیدن خوب نیست!
این روزها فهمیده ام برای اثبات دوست داشتن، برای به دست آوردن دل آدمها، برای اثبات خوب بودن نباید جنگید!
بعضی چیزها وقتی با جنگیدن به دست می آیند بی ارزش میشوند!
این روزها نسخه فاصله گرفتن را می پیچم برای هرکسی که رنجم می دهد…
این را با خود تکرار میکنم و می بخشمشان…
نه بخاطر اینکه مستحق بخششند!

تنها به این خاطر که “من مستحق آرامشم” ….

تقدیر را می پذیرم
سعی می کنم هر چه را زمستان از من گرفته
در بهار پس بگیرم
هنوز روز ها و چیز های زیادی باقیست
هنوز دنیا زیبایی های بسیاردارد
هنوز خیلی چیزها را دوست دارم
هنوز می توانم همه را دوست داشته باشم
ای دل غمگین مباش
هنوز کبوتران زایش می کنند
هنوز قناری ها می خوانند
هنوز انسان گل سرخ می کارد
هنوز آفتابگردان به آفتاب سلام می کند
هنوز
هنوز.....

خدايا !
آدم هاي خوب سر راهم بگذار …
حس بسيار خوبيست هنگامي كه در لحظه هجوم غم يا نا اميدي يا پريشاني
بي هوا كسي سر راه آدم سبز بشود
كلامش،
نگاهش ،
حتي نوشته اش
آرامش و شادي و اميد بپاشد به زندگيت
فقط از دست خود خدا بر مي آمده كه آن آدم را
براي آن لحظه خاص سر راه زندگي ما بگذارد….

لبخند بزن ؛
به نسیمی که مدام نوازشت می کند
و به بلبلانی که با حس و شوقی وصف ناپذیر برایت ترانه ای عاشقانه سر می دهند .
لبخند بزن به دیروزی که خوش بود
و به امروزی که زیباست
و به فردایی که رویایی خواهد بود .
لبخند بزن به آسمانی که برای لطافت زمین زیر پایش ،
اشک شوق جاری می سازد .
لبخند بزن به شقایق ها ،
نیلوفر های آبی و نرگس ها
لبخند بزن به خدایی که با نعمتهایش ،
لبخند را میهمان لبهایت می کند .