حرفهای دل تنهای من

پـاییز را دوسـت دارم چـون مـعافم مـی کـند....

از پـنهان کـردن دردی کـه در صـدایم مـی پـیچد....

از اشـکی کـه در نـگاهم مـی چـرخد....

زندگی شهد گل است ، زنبور زمان میخوردش ! آنچه میماند، اندکی از اوقات؛ عسل خاطرات شیرین است و اکثر اوقات؛ موم خشک به جا مانده از خاطرات تلخ !!!

هی رفیق!میدانی ازکجای زندگی بیشتر خسته ام.....                                                                                                                          انجایی که وسط خنده هایم یکباره بغض میکنم.....                                                                                                                        واین بغض شده همراه همیشگیم....!

من تمام نشانه های حیات رادارم اماقلبم....                                                                                                                                        مثل حوض کوچکی که ماهی اش راگربه برده است......                                                                                                                   ایستاده...........

بااحتیاط بخوانیدسطح متن هارا/لغزنده اند/بس که من سطربه سطر/باریدم/ونوشتم.........

مانندیک عقاب باشید....وقتی باران میباردهمه پرندگان به سوی پناهگاه پرواز می کنند                                                                                  بجزعقاب که برای دورشدن ازباران دربالای ابرهابه پرواز درمی اید.                                                                                                  مشکلات برای همه وجوددارند اماطرزبرخوردباان است که باعث تفاوت میگردد.                                                                                         بلندپرواز باشیدمانند یک عقاب.