حرفهای دل تنهای من

آدمی که دوستت دارد
خیلی زودبرایت عادی می شود،
حرف هایش، دوستت دارم هایش...
و تو خیلی زود کلافه میشوی
ازبهانه هایش، اشکهایش، توقع هایش.

و چون تصور میکنی که همیشه هست، همیشه دوستت دارد؛
هیچوقت نگاهش نمیکنی
نگرانش نمیشوی،
برای از دست دادنش نمی ترسی...

او همیشه هست
اما
او هم آدم است...
روزی که کارد به استخوانش برسد
کوله بار اندوهش را برمی دارد
و بی سر و صدا می رود...

حسی به من می گوید 
آن روز، بی اراده صدایش می زنی

اما
جوابی نمی آید...
فقط
برایت
جای پایش می ماند !

وقتی میشود دقایق عمرت را با آدمهای خوب بگذرانی چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایی کنی که یا دلهای کوچک شان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزی های بچه گانه اند…
یا مدام برای نبودنت، برای خط زدنت تلاش می کنند؟
نه، همیشه جنگیدن خوب نیست!
این روزها فهمیده ام برای اثبات دوست داشتن، برای به دست آوردن دل آدمها، برای اثبات خوب بودن نباید جنگید!
بعضی چیزها وقتی با جنگیدن به دست می آیند بی ارزش میشوند!
این روزها نسخه فاصله گرفتن را می پیچم برای هرکسی که رنجم می دهد…
این را با خود تکرار میکنم و می بخشمشان…
نه بخاطر اینکه مستحق بخششند!

تنها به این خاطر که “من مستحق آرامشم” ….

تقدیر را می پذیرم
سعی می کنم هر چه را زمستان از من گرفته
در بهار پس بگیرم
هنوز روز ها و چیز های زیادی باقیست
هنوز دنیا زیبایی های بسیاردارد
هنوز خیلی چیزها را دوست دارم
هنوز می توانم همه را دوست داشته باشم
ای دل غمگین مباش
هنوز کبوتران زایش می کنند
هنوز قناری ها می خوانند
هنوز انسان گل سرخ می کارد
هنوز آفتابگردان به آفتاب سلام می کند
هنوز
هنوز.....

خدايا !
آدم هاي خوب سر راهم بگذار …
حس بسيار خوبيست هنگامي كه در لحظه هجوم غم يا نا اميدي يا پريشاني
بي هوا كسي سر راه آدم سبز بشود
كلامش،
نگاهش ،
حتي نوشته اش
آرامش و شادي و اميد بپاشد به زندگيت
فقط از دست خود خدا بر مي آمده كه آن آدم را
براي آن لحظه خاص سر راه زندگي ما بگذارد….

لبخند بزن ؛
به نسیمی که مدام نوازشت می کند
و به بلبلانی که با حس و شوقی وصف ناپذیر برایت ترانه ای عاشقانه سر می دهند .
لبخند بزن به دیروزی که خوش بود
و به امروزی که زیباست
و به فردایی که رویایی خواهد بود .
لبخند بزن به آسمانی که برای لطافت زمین زیر پایش ،
اشک شوق جاری می سازد .
لبخند بزن به شقایق ها ،
نیلوفر های آبی و نرگس ها
لبخند بزن به خدایی که با نعمتهایش ،
لبخند را میهمان لبهایت می کند .

قشــنگ ترین پستی که یه پســـر گذاشته بود :
ما به دنبال خـــوش گذراندن لحظات جوانیـــمان با آن ها ......
آنها به دنبال ساختن زنـــدگی رویایی با ما ......
ما به دنبال تکه ای از بــــدن آنها ......
و آنها به دنبال نـــــــوازشی مردانه از ما ......
گاهی اوقــــات ......
ما مردها چقــــدر بی رحــــمانه برای نوازشی شــــهوت می طلبیــــم ......
و آن هــــا ......
نه ضعــــیف اند ......
و نه احمــــق ......
فقط مهرباننــــد همین ... 

جایی که آدمهایش از خدا و پیغمبر دم می زنند اماینجا زمین است...

جایی که باید افکار و اعتقاداتم را برای خودم نگه دارم؛وگرنه زیر تیر باران انتقادات دفن خواهند شد.
جایی که باید مقدساتم را پنهان کنم تا به آنها توهین نشود. 

اینجا زمین است...ا هنرشان"دل شکستن"است. 
جایی که فقط باید لبخند زد و رد شد،چون هیچکس حوصله ندارد بداند در درون من چه می گذرد. 
اینجا زمین است...
جایی که من میان میلیاردها آدم احساس تنهایی می کنم.
جایی که دوستان زیادند اما هیچ یک "غم خوار" نیستند.
جایی هم نوعان و هم زبانان فراوانند اما "همدل" نیستند.
مبهوتم...
مگر تو از روح خود در اینان ندمیده ای؟پس چرا ذره ای به تو شبیه نیستند؟!
خدایا..خودت هوایم را داشته باش که به بنده هایت اعتباری نیست... 

وقتی دلت گرفت بروزیربارون قدم بزن ویه دلسیر گریه کن تاسبک شی.کسی اشکاتوهم نمیبینه .

گاهی با یک قطره ، لیوانی لبریز می شود

 گاهی با یک کلام ، قلبی آسوده و آرام می گردد

 گاهی با یک کلمه ، یک انسان نابود می شود

 گاهی با یک بی مهری ، دلی می شکند

 مراقب بعضی یک ها باشیم

 در حالی که ناچیزند ، همه چیزند . . 

همیشه برای “ماندن ” دلیل هست …

و برای “رفتن” بهانه.

همیشه برای “خواستن” نیاز هست …

و برای “رد کردن”، مصلحت.

همیشه برای “داشتن” فضا هست …

و برای “نداشتن” تقصیر.این که سوار بر کدام کوپه این قطار شوی،

به پای ماندن و دست خواستن و عشق داشتنت، بر می گردد

اگر داری که بسم الله …

اگر نه، جهان پر است از “بهانه” و “مصلحت” و “تقصیر” بی صاحب !

سرت را بالا نیاور... سرت به مشقت مشغول باشد.
آنجا در میان کتابهایت ...
☂ "بابا" آب می دهد،
☂ نان می دهد،
☂ "آن دختر" طناب بازی می کند،
☂ "کوکب خانم" سفره قشنگی پهن کرده است،
☂ کبک "خانواده آقای هاشمی"! خروس می خواند،
... همه چیز درست است.
☂ فقط فکر نکنم "اصلاحات"ِ کتاب های درسی دیگر دهقان فداکاری باقی گذاشته باشد ...
فداکاری ها حتی در کتابهای درسی هم مُرده اند ...

سرت در میان کتابهایت باشد، 
چون ... 
سرت را که بالا بیاوری در یک لحظه کلی راه طی می کنی، 
دنیای یک وجب روبرویت هیچ بویی از درس هایت نمی دهد ...
☂ اینجا تو باید نان و آب خودت را بدهی 
☂ وقت نداری طناب بازی کنی،
☂ سفره ای در انتظارت نیست ...

♥•٠·˙
زندگی یعنی فراز و نشیب؛ 
یعنی دقایق آرامش در كنار روزهای سختی.
یعنی باید سختی ها رو تجربه كنی تا معنای واقعی شادی رو بفهمی و از اون لذت ببری.