حرفهای دل تنهای من

 تنهایی

تنهایی هامو بعد از این با قلب کی قسمت کنم

واسه فراموش کردنت باید به چی عادت کنم

تو داری از من میگذری٬ من باید از تو بگذرم

چیزی نمی تونم بگم٬ باید بیفتی از سرم

بعد از تو باید با خودم٬ تنهای تنها سر کنم

یک عمر باید بگذره تا امشبو باور کنم

زندگی زیباست چشمی باز کن گردشی در کوچه باغ راز کن

هر که عشقش در تماشا نقش بست عینک بدبینی خود را شکست

علت عاشق ز علتها جداست عشق اسطرلاب اسرار خداست

من میان جسمها جان دیده ام درد را افکنده درمان دیده ام

دیده ام بر شاخه احساسها میتپد دل در شمیم یاسها

زندگی موسیقی گنجشکهاست زندگی باغ تماشای خداست

گر تو را نور یقین پیدا شود میتواند زشت هم زیبا شود

حال من در شهر احساسم گم است حال من عشق تمام مردم است

زندگی یعنی همین پروازها صبحها، لبخندها، آوازها

ای خطوط چهره ات قرآن من ای تو جان جان جان جان من

با تو اشعارم پر از تو میشود مثنوی هایم همه نو میشود

حرفهایم مرده را جان میدهد واژه هایم بوی باران میدهد

ازخدا پرسيدم : خدايا چطور مي توان بهتر زندگي كرد؟ خدا جواب داد: گذشته ات را بدون هيچ

تاسفي بپذير ،   با اعتماد زمان حالت را بگذران و بدون هيچ ترسي براي آينده آماده شو . ايمان را

نگه دار و ترس را به گوشه اي انداز .

شك هايت را باو رنكن و هيچگاه به باورهايت شك نكن ...   زندگي شگفت انگيز است ، فقط اگر

بدانيد كه چطور زندگي كنيد . مهم اين نيست كه قشنگ باشي ، قشنگ اين است كه مهم  باشي !

حتي براي يك نفر .   مهم

نيست شير باشي يا آهو ، مهم اين است كه با تمام توان شروع به دويدن كني . كوچك باش و

عاشق .. كه عشق مي داند آئين بزرگ كردنت را   بگذار عشق خاصيت تو باشد نه رابطه خاص تو

با كسي موفقيت پيش رفتن است نه

به نقطه ي پايان رسيدن   فرقي نمي كند گودال آب كوچكي باشي يا درياي بيكران... زلال كه

باشي ، آسمان در تو پيداست ...

آشنايان کهن را خبري از دل تنهايم نيست

غم دل با که بگويم که کسي يادم نيست

دلم ز دست زمانه بسي تنگ است
چه کنم که کار دنيا فقط نيرنگ است
نيرنگهاي دنيا هزار و يک رنگ است
خدا کند شود پيدا  دلي که با دل من يک رنگ است

يک نفس يادخدا يک سبد خاطر آسوده و شاد
يک بغل شبنم آرامش صبح يک هزار آيينه ازجنس دعا 
همه تقديم تو باد

هرگــــز برای عـــاشق شدن

 دنبال بــــاران و بــــابونه نبـــاش

گــــاهی در انتــــهای خارهای یک کاکتــــوس

 به غنچــــه ای می رسی

کــــه زندگیت را روشن می کنــــد…

بي شمارند آنهايي که نامشان آدم است
ادعايشان آدميت
کلامشان انسانيت
رفتارشان صميميت...
حال.....
من دنبال يکي ميگردم که
نه آدم باشد... ...
نه انسان...
نه دوست و رفيق صميمي
تنها صاف باشد و صادق
پشت سايه اش خنجري نباشد براي دريدن...
هيچ نگويد...
فقط همان باشد که سايه اش ميگويد
صاف و يکرنگ...

این روزها

آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست

که رخت های دلتنگیم را

فرصتی برای

خشک شدن نیست