حرفهای دل تنهای من

ببار ای آسمان،
 من کویری خسته ام
 پر از خار و خاشاکم،
 گلی در بستر خویش ندیده ام
 خوب می دانم، تو هم دل گرفته ای
 بغض هایت را هدیه به رودخانه احساساتم کن
 برای سرسبزی دلم لاله های واژگون را آبیاری کنم
 مرغک آواز خوان در کویر من نمی ماند
 سایه سارم نیست که مهمانش کنم
 ای آسمان ببار برکویر تشنه ام
 دیگر از رقص طوفان شنها خسته ام
 ببار که من کشتی به گل نشسته ام
 چشم انتظار قطره ای باران نشسته ام
 من کویری شوره زارم ...
 در انتظار باران

کاش بارانی ببارد
 قلبها را تر کند بگذرد
 از هفت بند ما صدا را تر کند
 قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه
 رشته رشته مویرگهای هوا را تر کند بشکند
 در هم طلسم کهنه ی این باغ را
 شاخه های خشک بی بار دعا را
 تر کند مثل طوفان بزرگ نوح
 در صبحی شگفت
 سرزمین سینه ها تا نا کجا را تر کند
 چترها تان را ببندید ای به ساحل مانده ها
 شاید این باران که می بارد شما را تر کند

من باران را دیدم كه بی دریغ می بارید، فارغ از آن كه بداند یا بپرسد که پیاله های خالی از آن كیست. 

باران را دوست دارم
چون رفتن را بلد نیست..!
.
.
.
فقط می آید..

زیر باران با یاد تو میروم ، به دنبال جای پای تو ، تو را می پرستم من شبانه ، برای لحظه های شادمانه ، برای با تو بودن صادقانه ، می آیم من به پیشت عاشقانه ، به تو دل بستم من شاعرانه ، اما افسوس از درک زمانه ، چه زیباست راز زمانه ، اگر زندگی باشد یک ترانه .